මිලින කුසුම්.....
![Image](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEituMvLn3LFDr0g1pMhB8pj3gwhzd_Ffs37Flt7Wnd0yIKg-Iv1KEKW7abbZKBzhpgwDLvB_hRxnRxzObmDprhZHOqgzOYEYu67U11p5wZtsmXqyp_VxWk16TBwvNMWJj4BEreIibdRW1c/s320/Seya.png)
විකසිත විණි තඹරු මලක් මෙන්... ඒ ළඳරු කුමරිය.... විකසිත වත්ම ඒ සියුම් මල් පෙති, තලා වනසන්නට තරම් සැහැසි වූවෝ කවුරුන්ද? මිනිස් භවයේ උපත ලද්දන්ම නොවේද? මාපිය හදේ දැවෙනා ලසෝ ගිනි..... කාට නම් නොපෙනේද? මිනිස් වෙසින් දිවි ගෙවන්නාවූ මෙවන් මිනිසුන්ගෙන්, රැකගත යුතුය ඒ තඹරු මල්..... නැතහොත් කෙසේ විකසිත වන්න ද, ඒ සියුම් මල් පෙති.......... කාව්ය සංකල්පනාව - ප්රියංජලී මංගලිකා