සිතිවිලි සයුර Sithiwili Sayura.......

ජීවිතයක් ලද පමණින් එය ගෙවී ගියේද, එලෙසින්ම ඒ ජීවිතයට; නව ජීවයක් එක් කලේ; සුුසුම් වැල් පමණි..... ඇයි මේ?.... ඇයි මේ?.... සුුසුම් හෙලන්නේ.... ආ.... හදවතට යම් ගැටලුවක් අැති විණිද; විමසමි නැවත එය මසිතෙන් ම.... පිළිවදන් දෙන්නට තරම් හද අසරණය; මා හමුවේ....... ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොව; සුසුම මා පරාජය කර ඇති බැවිනි....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

වේදනාවක් මා හදට රිඳුම් දුන් සඳ.... නෙතින් කඳුලු වැල් කඩා හැලිණි....... ඒ දුක්බර රාති‍්‍රයේ.... මා මෙදියතෙහි තනි වුවා වැනි විය....... නොදනිමි ඇයි දැයි එදා මා හැඬූයේ.... මා නොදැනුවත්වම කඳුලක් මෝදු වන්නට.... පටන් ගන්නා සෙයක් දැණිනි....... කිමක් විණිද ඒ සිනහවට; කඳුල රජයන මෙවන් නිමේෂයක.... එදා මා හදවතින් සැනසෙද්දී....... නෙතින් ගලා ගිය සතුටු කඳුලක.... සේයාව දැනුදු මසිතේ සටහන්ව ඇත....... නමුදු නොදනිමි.... කොහේ සැඟවිණි දැයි  ඒ සිනහව....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

නොවින්ඳෙමි සතුටක සේයාවකුඳු; එනමුත් සිනාසුනෙමි විටෙක. හදවතට දැනුණු වේදනාවෙන් යම් පමණකට හෝ මිදෙන්නට මෙන්; උරුම කර දුණි ඒ නිමේෂයට; සතුටක සේයාවක්....... කුමක් නමුත් සියුම් වෙනසක් වන්නට ඇත, ඒ සිනහවෙන්....... හැඳින නොගත්තෙමි; ඒ ගැඹුරු වෙනස; සිනහවක් නොහඳුනන හදක් මෙන්....... කුමක් විද මේ මිනිස් මනසට.... සිනහවක් හඳුනන්ට තරම්වත්; ඇයි මසිත හැඟුම් බර නොවූයේ?........ කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

දැයක් සැනසු... දැයක් හිනැස්සූ... දැයක් නැළවූ... සොඳුරු කලාකරුවාණනි..... ලොවින් එකෙක් එක් දෙයකට වෙයි සමත... වදන මුසාවක් කළ... කලා කෞශල්‍යයන් රැසකින් යුතු වූ සොඳුරු කලාකරුවාණනි..... ඔබ රැඟුම් දැනුඳු සියලු දන හද මැවී පෙනේ... ඔබ වදන් දැනුඳු සියලු දන සවනේ රාව නන්වයි... කලා ලොව විජයග්‍රහණය කළ සොඳුරු කලාකරුවාණනි..... පතමි ඔබට නිවන් සුව!..... එතෙක් ඔබ අප අතරම ඉපදේවා!..... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

මසිත විඩා නිවනා.... සැම සඳ මන බඳනා.... සයුරේ...   හෝ හෝ හඬ නඟනා....... සැම සිත් තුටු කරනා.... දසුනකි මන බඳනා.... සයුරේ...   හෝ හෝ හඬ නඟනා....... නිල්වන් සලුවක් සේ දිලෙනා.... සුදුවන් රැළි ඔබෙ.... අප හද  තුටු කරනා.... සයුරේ...   හෝ හෝ හඬ නඟනා....... හිරු බැස යන සැන්දෑ යාමේ.... රන් හිරු රැසින් බබලනා.... ඒ රතු අැපල් ඵලය ඔබ බුදිනා.... සයුරේ...   හෝ හෝ හඬ නඟනා....... මහ සයුරේ රළ ගොඩ ගලනා.... කරදිය දහරින් ගත තෙමුණා.... හමන සුළං පොද සිසිල ගෙනා.... සයුරේ...   හෝ හෝ හඬ නඟනා....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

හිරු සදිසි නිවසේ... දුන් එළිය නිබඳේ... සියලු දුක් සතොසේ... දැරූ හැටි අප සැමට රහසේ....... මහමෙරක් උසයි දරු පෙම සිත පතුලේ... රකින හැටි අපව දී හැම සැප සිත සතොසේ... විඳිමින් සතුට දුක තනිවම හද රහසේ... හැඬුවා හිනැහුණා සැමටම හොර රහසේ....... දණ ගාමින් සිටි මට අත දුන් සැටි මතකයි තාමත් පියාණනි.... ගුරු හරුකම් හැම දුන්නා නිබඳව මතකයි තාමත් පියාණනි.... මහලුව බැරි උනදා මා ඔබ රැකගමි සතුටින් අාදර පියාණනි.... පතනෙමි සැමදා නිරෝගි සම්පත අාදරබර මගෙ පියාණනි.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

මිනිසුන් අතරේ ඉපදී... සියලු දුක් විඳ දරා..... සතුටින් දිවි ගෙවනා... දිරිය මිනිසුනේ..... දෑත් දෙපා හිමි මිනිසුන් සේම සිතා... දිරි වඩනා මිනිසුනේ..... ඔබ අපට මහඟු අාදර්ශයකි... දෑත් දෙපා හිමි මිනිසුනට වඩා..... ඔබ සිත සතුටින් පිරී... සියලු වේදනා සුවපත් වී..... පතන්නම් ඔබට මෙවන් විපතක්... නොම වේවා මතු අත්භවයේ....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා