සිතිවිලි සයුර Sithiwili Sayura.......

ඉන්නව ඇඳන් ළඟ මව්වරු දෙන්නෙක් ම.... දරුවා බිහි කරන දින නියමයි අද හෙට ම.... මේ මව ගෘහණියකි නිරතුරු නිවසේ ම.... අර මව වෙද තුමිය මේ ඉස්පිරිතාලේ ම.... එකවර කෙඳිරියක් ඇඳ ළඟකින් ආවේ.... මුල් මව සිටි ඇඳෙන් ඒ කෙඳිරිය ආවේ.... ළඟ ම සිටි හෙදිය බිය වී කඩිමුඩියේ.... බැලුවා ළං වෙලා මොකදැයි හිටිහැටියේ.... විමසා ඇගෙන් මන්දැයි ඒ හඬ ඇසුනේ.... තිරණෙ කළා මන්දැයි ඒ හැඳිනමිනේ.... කළබල වෙලා ගෙන ඇමතුම ඉක්මණිනේ.... සැළ කර සිටිය වෙද හට සිටි නිසි අසුනේ.... වෙද තුම එමින් සිටියා මග ටිකක් දුර.... ළඟ සිටි අනිත් මව බැලුවා මොකද අර.... ඒවන විටත් ඇය සිටියේ මහත් බර.... වේදනාවක ගියා එය අද ගොඩක් දුර.... හැඳින විගස වෙද මව තම කුස ඔසවා.... නැඟිටින ගමන් ළඟ සිටි හෙදියව කැඳවා.... සුදානම් කළා ඊළඟ දේ මොනවා.... දැනි දැනි තම කුස තිබූ වේඳනාවත් සඟවා.... විගසින් ගියා ඇය ප්‍රසූතගාරය ට.... කැඳවා හනික උපදෙස් දී හෙදියන් ට.... පටන් ගත්තා සේවය ඇගෙ කැප වෙන් ට.... දරුවා බිහි කළා මව පින්සිදු වෙන් ට.... වෙදදුරුවරිය දැක සුරතල් බිළිඳු වත.... වැතීරී සිටිය එතනින් විත්, ඇගෙ යහන මත.... දඟලන්න ට වුණා ඇය හෙමිහිට යහන මත..

පුතෙක් විලසින් ම හැම දින මට දැණුනේ.... දරු සෙනෙහසින් පිරිලයි මා ළය පිදුනේ.... එදා මෙන් ම හීලයි.. මට නම් නෑ.. නපුරු වුනේ.... මගේ ඇත් රජුනි.. නිදියන් ඉතින්.. දැන් සංතොසිනේ.... උඹේ ළඟින් හැමදාමත් මම ඉන්නම්.... නපුරු දනන්ගෙන් පණ මෙන් රැක ගන්නම්.... පියතුම වගේ ඔබ හට නිති දිරි දෙන්නම්.... මව්තුම වගේ ඔබ වෙත ආසිරි දෙන්නම්.... තනියට මගේ දිවි ගමනට එකතු වෙලා.... උඹ තනි රකියි මගෙ ලෝකයෙ පහන වෙලා.... වැරදීමකින් මම බැන්නොත් නපුරු වෙලා.... නොතැවෙන් මගේ ඇත් රජුනේ සමා වෙලා.... දින දින ගෙවී ලොකු වීලා තරුණ වෙලා.... උඹ සද්දන්තයෙක් වීලා හෙට දවස බලා.... පා තබනා දින මා ඇත මහළු වෙලා.... සළකාපන් එදාට මා ළඟට වෙලා.... මේ අහපන් මගෙ රජුනේ ළං වීලා.... මා මැරුනොතින් යම් දිනකදි මහළු වෙලා.... නොහඬා ඉඳින් පුතුනේ මට ළං වීලා.... පරිස්සමෙන් ඉඳපන් උඹ නොවී මුළා.... පියතුම වගේ මා හට අද තනි රකිනා.... පියතුම නුඹයි ඇත් ගොව්වනි මා රකිනා.... යන්නට සිතෙනමුත් මට හැම විට නිතිනා.... කොහොමද යන්නෙ හැරදා නුඹ මා රකිනා.... ආසිරි සළා මගෙ හිස අත ගා නිතින.... ආහර සොයා මා වෙත ගෙන එන නිතින.... අම්මා වගේමයි මා හැ

සුරතල් සිඟිති මුව විදහා බලන්නේ.... ඇස් දෙක කිමද ලොකු කර කර බලන්නේ.... තනියම ඇයි ද මේ කොයිබ ද ඔබ එන්නේ........ අම්මා නැද්ද එන විට ඔබ හට බැන්නේ.... අම්මා හදනවා ලස්සන කේක් එකක්.... උපන් දිනේටයි මාගේ නොවී සැකක්.... අනිද්දාලු එන්නේ ඒ දවස හුඟක්.... වටිනව මටත් එනවද උඹ නොදී දුකක්.... අම්මා කොහේද උඹෙ හඳයෝ කොහෙද ගියේ.... බිව්වේ නැද්ද කිරි ටික ටික අද උදයේ.... ඇයි මේ දුකින් ඉන්නේ උඹ ඇයි හඳයෝ.... දන්නෙම නැද්ද අම්මා ඇයි කෝ හඳයෝ.... අම්මා කොහෙද දන්නේ නෑ මා තාමත්.... කිරි දීලා තුරුලට ගෙන ඊයෙ රෑත්.... මා නිඳි කළා හුරතලයට ඊයෙ රෑත්.... අම්මා තවම හොයනව මේ නෑ තාමත්.... අඬන්නෙපා හඳයෝ උඹ දුක් වීමෙන්.... අම්මා හනික එයි මේ දැන් තව ටිකකින්.... නැත්නම් අපේ අම්මාටත් කියමු ඉතින්.... අම්මා හොයලා දෙයි පොඩ්ඩක් ඉන්න ඉතින්.... තාම නැහැනෙ ඇය ආවේ නේද හඳයො.... දුවලා ගිහින් මා එන්න ද හනික හඳයො.... අපෙ අම්මා ඇවිල්ලා දැන් හොයලා දේවි.... නාඬා ඉන්න ඉතින් හඳයො අම්මා ඒවි.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

පායා එන්න.. පායා එන්න.... හිරු දෙවිඳේ.... මේ දුක් අහසට.... අනෝරා වැසි වැටී.... නාය යන්නට හදන මා සියළු ගම් බිම් දෙවිඳුනි.... විකසිත කරන්න.. විකසිත කරන්න.. මගේ මේ මිහිකත.... සියලු දන හද සනසා.. පායා එන්න.. පායා එන්න.. විගසින්ම.. විගසින්ම.. පුබුදු කරනු මැන.. පුබුදු කරනු මැන.. මගේ ලක් මාතාව.. ඔබේ උණුසුම් රැස් දහරින්...... රැක ගනු මැනව.. රැක ගනු මැනව.. මගේ ලක් මාතාව.. පෙර රැකූ ලෙසටත් වඩා.. මහත් අදරින්.. මහත් අදරින්....... දිවැස් හෙළන්න.. දිවැස් හෙළන්න.... වැසි දෙවිඳේ.... මේ දුක් අහසට.... නහවන්න අප වියළි ගම් බිම් දෙවිඳුනි.... ඔබේ සිසිලසින්.... විකසිත කරන්න.. විකසිත කරන්න..  මගේ මේ මිහිකත.... සියලු දන හද සනසා.. පිහිනා එන්න.. පිහිනා එන්න.. විගසින්ම.. විගසින්ම.. පුබුදු කරනු මැන.. පුබුදු කරනු මැන.. මගේ ලක් මාතාව.. ඔබේ  සිසිල් දිය දහරින්.. රැක ගනු මැනව.. රැක ගනු මැනව.. හිරුගේ උණුසුම් රැස් දහරින්.... මගේ ලක් මාතාව.. පෙර රැකූ ලෙසටත් වඩා.. මහත් අදරින්.. මහත් අදරින්....... අහිංසක මිනිස් ජීවිත බිලි නොගෙන.. දැන්වත් නවතනු මැන

දෑත් දෙපා අහිමි වුනත්.... හදවත පෙම් බැන්ද සෙනෙහෙ.... නෑ අඩුවක් නම් වීලා.... එදා වගේමයි තාමත්.... ඔබ මා ඇත එක් වීලා.... ඔබගේ සිත් මල් සුවඳින්.... මහද පියුම් විකසිත වී.... ආදරයෙන් තව ළං වෙයි.... ඔබ තුරුලෙහි නැළවෙන්නට.... දසතම ඒ මල් සුවඳින්.... පිබිදීලා සැනසීලා.... අපේ ලොවෙහි සතුට විඳිමු.... ආදරයෙන් සැනසීලා.... සංසාරෙන් සංසාරෙට.... ඉන්නට ඇති හැමදාමත්.... ඔබ මා ළඟ එක් වීලා.... අහිමි වුනත් දෑත් දෙපා.... නෑ අඩුවක් මා සෙනෙහේ.... රැක ගන්නම් ඔබව සදා.... ආදරයෙන් පෙර විලසම.... නොසැලෙන්නම් කිසිම විටෙක.... කෙතරම් බාධක ආව ද.... සැතපෙන්නම් ඔබේ ළඟ ම.... සිනහව ඔබ හට පුදලා.... ආදර ගඟුලෙහි නැළවෙමු.... සතුටින් අප එක් වීලා.... හැමදාමත් ඔබේ වැඩට.... සතුටු වෙලා දිරිය වෙලා.... අපේ ඔරුව පැදගෙන යමු.... ජීවන ගඟ එතෙර බලා.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

  මෙලොව පවතින දහමක් වේද, ඒ උතුම් වූ ආදරයයි. සදාතන ජීවයේ ප්‍රාණ වායුව; ඒ සත්‍ය ප්‍රේමයයි. මිනිස්කම නෙතින් දකිනා ඒ උත්තරීතර මනුෂ්‍යයාට, නැතහොත් ශ්‍රේෂ්ඨ යයි හංවඩු ගසන මිනිසුන්ට, ඔහුගේ සත්‍ය වූත් පිවිතුරු වූත්, හද ගැබ විවර කළ යුතුය. නමුත් එසේ නොවුණහොත්; ඔහුගේ එම හද ගැබද මිනිස්කම නොදැකීමට ඉඩ ඇත. කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

බිනර මලින් පිරි.... සාහිත මාසේ ආවා....... පොත් කියවන්නට.... ඒ රසය විඳින්නට.... සාහිත මාසේ ආවා....... සාහිත උළෙලත්.... පොත් සල්පිළෙනුත්.... සාහිත රුචියත්.... එක්වී බැබළෙන.... සාහිත මාසේ ආවා....... මිනිසා සපිරුණු.... වන්නේ යම් සඳ.... ඔහු ඇය කියවිය යුතුමය පොත පත.... නව පොත් ලියවී.... පිට වෙයි නොදැන ම.... ඒ පොත් පිටු අතරේ.... ගිලී.. නාන්නට.... එන්න ප්‍රියේ....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා