සිතිවිලි සයුර Sithiwili Sayura.......

අහිංසක මිනිස් ජීවිත බිලි නොගෙන.. දැන්වත් නවතනු මැනව ඔබගේ අඳෝනාව.... විපතටපත් මිනිසුන් උදෙසාවත් පිහිටවුව මැන.... හිරු දෙවිඳුන් හා මිතුරුව සනසාපන් මේ උතුම් සිරිලක.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා  (මැයි මස පැවති වැසි සමය පදනම් කර ගෙන මෙම නිර්මාණය කරන ලදි).

විකසිත විණි තඹරු මලක් මෙන්... ඒ ළඳරු කුමරිය.... විකසිත වත්ම ඒ සියුම් මල් පෙති, තලා වනසන්නට තරම් සැහැසි වූවෝ කවුරුන්ද? මිනිස් භවයේ උපත ලද්දන්ම නොවේද? මාපිය හදේ දැවෙනා ලසෝ ගිනි..... කාට නම් නොපෙනේද? මිනිස් වෙසින් දිවි ගෙවන්නාවූ මෙවන් මිනිසුන්ගෙන්, රැකගත යුතුය ඒ තඹරු මල්..... නැතහොත් කෙසේ විකසිත වන්න ද, ඒ සියුම් මල් පෙති.......... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

පායා එන්න.. පායා එන්න.. මේ දුක් අහසට.... විකසිත කරන්න.. විකසිත කරන්න..  මගේ මේ මිහිකත.... සියලු දන හද සනසා.. පායා එන්න.. පායා එන්න.. විගසින්ම.. විගසින්ම.. පුබුදු කරනු මැන.. පුබුදු කරනු මැන.. මගේ ලක් මාතාව.. ඔබේ උණුසුම් රැස් දහරින්...... රැක ගනු මැනව.. රැක ගනු මැනව.. මගේ ලක් මාතාව.. පෙර රැකූ ලෙසටත් වඩා.. මහත් අදරින්.. මහත් අදරින්....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා   (මැයි මස පැවති වැසි සමය පදනම් කර ගෙන මෙම නිර්මාණය කරන ලදි).

වාසනාවන්ත වීමි මම උපත ලබනට මේ උතුම් පින් බිමේ... නිසල බුදු රුව දෙස බලා සසල සිත නිවා ගන්නට තරම්... අප පින් කර අැත... බුදු පියාණනේ..... හිමි දෙසූ දම් සුවඳ මිහිමඩල පුබුදුවාලයි... සත්‍යයේ දම් මිහිර සිත් දුකින් මුදාලයි... බුදු පියාණනේ..... මා මිතුරු මිතුරියන් සැමටම සිත් සැනසෙන පින්බර වෙසක් මංගල‍්‍යයක් වේවා! කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

නිබඳ කිමිදෙමි ; සිතිවිලි සයුරේ .... සැඩ රැල්ලට හසුව වැනසෙන මගේ අහිංසක සිතිවිලි සිහින් පෙණ පිඩුවක් වැන්න . ගතට යා නොහැකි දුර සිතින් මා රැගෙන යයි . සිතිවිල්ලක විරාමය ..... සයුරේ මා තනි කරලයි . යළි කෙසේ කිමිදෙම්ද ? මා ; සැලෙන රළ පෙළ හමුවේ ..... වෙර ගතිමි රැක ගන්නට පණ නල ; සිතිවිලි සයුරෙන් මිඳී .... සිතිවිල්ලක දෝංකාරය යළි හදට ලං වෙයි .... සුපුරුදු හදේ නැමියාව ඒ කරා පියනගයි .......... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

බුදු පහස ලැබූ බුදු සිරිපතුළින් හැඩ වුනු.. කැලණි ගං කොමළියේ.... සංසුන් කරගනු මැනව ඔබගේ ගමන් ලතාව.. උතුම් බුදු සමිඳුගේ නාමයෙන්වත්.... මේ උතුම් වෙසඟේ.... සැම සිත් දුකින් මුඳවනු මැනව... සන්සුන්කමින් යුතුව.. සිල් ගත් සිතින් යුතුවු කත සේ........ කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

මිනිසා ගෙන යාවි කඳුලු නිම්නය වෙත... මක් නිසාද යත්.... නිබඳවම සිත වැලපී අැත අසතුටින්.... අන්ධකාරය ඔහු වෙලා ගත් සඳ; ඔහු කෙසේ ඉන් මිදෙන්නද? ඔහුට නොපෙනෙන අාලෝකයට මැසිවිලි නඟනු අැත එවිට.... එහි අරුත ඔහු නොදත්තද එසේ කිරීමෙන් හදට සැනසුම් සුසුම් ගෙන දෙන්නට අැත.... නමුත් එය සිහින් නිමේෂයකට පමණී... නැවත ඔහු වෙත කඳුලක සෙවණැලි ගලා එන්නට අැත.... අැයි මසිතට මෙසේ දුක උරුම වූයේ... ඔහුට සිතෙන්නට අැත. එවිට ඔහු පමාවී හමාරය; ශුභවාදීව දකින්නට තරම්වත්... ඔහුට හිමි ශුභවාදී දෙනෙතින්....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා