සිතිවිලි සයුර Sithiwili Sayura.......

ඒ අය තරම් මම නෑ උස නෑ        කිව්වා.... අයියලා ටික ම මට මග දී බොරු කිව්වා.... ඇයි දැන් මමත් ඒ උසට ම සම කෙරුවා.... අම්මේ, මමත් දැන් උසනේ දැන්  කිව්වා.... එන්නට කියන් අම්මේ      ඒගොල්ලන්ට.... මම කොච්චර උස ද එය සිහියට    ගන්ට.... අම්මට වැඩිය තව පොඩ්ඩයි උස වෙන්ට.... ඇත්තේ අම්මෙ, ඉක්මණට ම උස යන්ට.... අම්මා තරම් උස වීලා උසට            උසයි.... මේ දැන් යන්න ඇත්නම් ඒ ගමන අගෙයි.... උස ගස් පවා දැන් මා ළඟ හරිම  කොටයි.... අම්මා කොටයි දැන් ටික ටික මං  උසමයි.... අම්මේ, මේ බලන්නකො; දැන් මං උස ම උසයි.... අහසත් අල්ලන්න ළඟමයි,           උස ම උසයි.... සීයාට ආච්චිට වැඩියත්                 උස ම උසයි.... දැන්නම් ඉතින් හැම දෙනට ම වැඩිය       උසයි.... මගෙ සුරතල් පුතේ දඟලන    උස යන්න.... අහගනු සොඳින් තව ටික ටික උස යන්න.... නොසිතන් හනික උස යන්නට දඟලන්න.... නිසි කළ උස යාවී පුතුනේ   සැනසෙන...

මිනිසුන් දිටිමි මම. කිසිඳු හැඟීමකුඳු ඇති නොවුණි. ඔහු දුටු පළමු දිනයේ ම.... ඇති වුණි අමුතු හැඟීමක්. පෙර අත් බැව්හි හමු වූ සේයාවකි....... කිමද මේ අරුම! ඔහු හට මගේ සිත බැඳී ගියේය. නමුත් ඔහු නොදත් මෙය මා කෙසේ පවසන්නෙම් ද? ඔහු නැවත හමු නොවුණි. කෙදිනක ඔහු හමු වේවිද? දෙවියනි; නොදනිමි මා එය. කෙසේ සකසා ගන්නෙම් ද? අහෝ! මගේ හදවත. උත්සහ ගනිමි. (මගේ පන්හිඳට පණ දුන් පළමු නිසඳැස හෙවත් මගේ කවි සිතට ජීවය ලැබුණු දවස) කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

සිඟිති මුවේ ටිකිරි සිනා.... බිළිඳු සිතේ මෙත් සිසිලා.... සුරතල් දඟ වැඩ තාමත්.... සිවුර හිමිට බර වැඩිදෝ.... නිකමට මෙන් මට සිතුණා.... දුටුවා ඔබ මේ විලසින්.... කුඩා හිමියනේ සතුටින්.... කුමක් දැකලාදෝ මෙලෙසින්.... සිනාහා සලන්නේ.... සිවුර කොනක් අල්ලමිනේ.... මහ හිමි නමක් විලසට.... මතු දා ඔබෙ හැසිරීමත්.... කියාපාන්නේ.... අනිත් හිමියනුත් සමඟින්.... දානයක ට වැඩලාදෝ.... ඔබ ගෙදරින් පැමිණි පසුව.... අද මගතොට වඩිනවදෝ.... පාසැල් යන ඔබේ වයසෙ.... කුඩා පුතෙක් දැකලාදෝ.... නිකමට මෙන් මට සිතුණා.... පුංචි මල්ලි එක්කල දැන්.... සෙල්ලම් බෑ පන්සලේ.... එයා ගෙදර තනියෙන් ඇති.... අම්මා එක්ක තනි වෙලා.... ඔයා බලන්නට එන්නම්.... පුංචි මල්ලියේ.... ඉක්මනට ම ලොකු වීලා.... උදේ ම මා පිබිදීලා.... හොඳට ගාථා කියවනවා.... මිදුල ඇමදලා අයෙත්.... හොඳට ගාථා කියවනවා.... ලොකු සාදුට හවස් යාමේ.... පාඩම් දෙමි ඒ ගාථා.... සොඳින් ඉගෙන ඒ ගාථා.... වියත් හිමි නමක් වීලා.... ගමත් නගා රටත් නගා.... ලොවත් නගන්න ට හිමියනි.... පතමි ඔබ ට වාසනා!.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලික...

ලස්සනයි අද අහස බොහෝ සේ.... නිල් ම නිල් පාටයි.... හිරුගේ උණුසුම් රැස් දහරින්.... විකසිත වෙලා.... නෑ එකම එක සුදු වළාවක්.... නිල් සයුර සේ.... ලෙළ දේ මිරිඟු රැස් දහරා.... රඟන සයුරු රළ සේ.... මුළු රට ම විකසිත වෙලා.... හිරුගේ උණුසුම් රැස් දහරින්.... සතුටු සිනාහා ගලා.... ගං වතුර යයි සිඳීලා.... සනසලා මගේ උතුම් රට සදා.... ළඟ ඉන්න හිරු දෙවියනේ සෑමදා.... වැසි දෙවිඳු සමඟින් ම.... මතු මතුත් තනි නොකර ඇය.... අවැසි සේ වැසි ලැබී.... අවැසි සේ හිරු හිඳී.... මගෙ රට ම සතුටින් හිඳී.... නිල් අහස සතුටින්මමයි.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

දැනට 11,000 ට වඩා මාගේ නිර්මාණ බලා  රස විඳ  ඇති බව සතුටින් දන්වමි.  මාගේ නිර්මාණයන් පිළිබඳ යෝජනා චෝදනා දන්වා එවන්නේ නම් මම එය ඉතා අගය කොට සලකමි. ඔබෙන් ලද දිරියන් සුභ පැතුම් ඉතා අගේ කොට සිහිපත් කරමි.... I am very thankful that you are viewing my blog. And I would like to say to all my friends that my blog views more than 11 K. Thank you for spending time to see my blog. And I greatly appreciate your comments & ideas to improve m y creations....

දැයක් නළවා.... ලොවක් නළවා.... පන්හිඳෙන් විස්කම් කළෝ.... වඳින්නෙමි මම්.. ඔබ දෙපා.... පුදන්නෙමි මම්.. ඔබ දෙපා.... ඇරඹුමට ඔබෙ ගුණ ගයා.... ලෙයින් කඳුළින්.... සිනහවෙන්.... හැඩ කළා ඔබ කවි ගොතා.... හැඩ කළා ඔබ නව කතා.... හැඩ කළා ඔබ කෙටි කතා.... ලස්සනයි ඔබ ලියු කතා.... මනහරයි ඔබ කවි පොතා.... ලස්සනින් ඒ ලියු කතා.... ලස්සනින් ඒ ලියු කවෙන්.... මතු වුණා නව රැඟුම් වැයුමන්.... ඔබ ලියූ ඒ පොත පතින්.... නිවාලා අප දැනුම් පවසත්.... දැනේ ඔබ මට සෑමදා.... ඇඳුරුතුමියක් සේ.... සතපලා මසිත සෙනෙහසින්.... මවක් වූවා ඔබ එදා.... පුරවලා මසිත සවිබලින්.... පියෙක් වූවා ඔබ එදා.... ගෙන ගියා මා සොඳුරු විමනක් බලා.... නිවමිනා මහදේ විඩා.... දැනේ ඔබ මිතුරෙක්ම සේ.... නිවාලා මහද වේදනා.... මිතුරෙක් ම වූවා ඔබ එදා.... තබාලා මා සතුටිනා.... මිතුරෙක් ම වූවා ඔබ එදා.... ඔබ ලියූ ඒ පොත පතින්.... ගෙන යමින් සොඳුරු මං සොයා.... අප සැවොම තනි කරමිනා.... සඟවමින් අතීත මං සොයා.... කඳුළු සිනහා මතු කළා.... සැබෑ මිතුරෙක් ලෙස එදා.... ඔබෙන් ලද ඒ දැනුම වටිනා.... ඔබෙන් ල...

ඉන්නව ඇඳන් ළඟ මව්වරු දෙන්නෙක් ම.... දරුවා බිහි කරන දින නියමයි අද හෙට ම.... මේ මව ගෘහණියකි නිරතුරු නිවසේ ම.... අර මව වෙද තුමිය මේ ඉස්පිරිතාලේ ම.... එකවර කෙඳිරියක් ඇඳ ළඟකින් ආවේ.... මුල් මව සිටි ඇඳෙන් ඒ කෙඳිරිය ආවේ.... ළඟ ම සිටි හෙදිය බිය වී කඩිමුඩියේ.... බැලුවා ළං වෙලා මොකදැයි හිටිහැටියේ.... විමසා ඇගෙන් මන්දැයි ඒ හඬ ඇසුනේ.... තිරණෙ කළා මන්දැයි ඒ හැඳිනමිනේ.... කළබල වෙලා ගෙන ඇමතුම ඉක්මණිනේ.... සැළ කර සිටිය වෙද හට සිටි නිසි අසුනේ.... වෙද තුම එමින් සිටියා මග ටිකක් දුර.... ළඟ සිටි අනිත් මව බැලුවා මොකද අර.... ඒවන විටත් ඇය සිටියේ මහත් බර.... වේදනාවක ගියා එය අද ගොඩක් දුර.... හැඳින විගස වෙද මව තම කුස ඔසවා.... නැඟිටින ගමන් ළඟ සිටි හෙදියව කැඳවා.... සුදානම් කළා ඊළඟ දේ මොනවා.... දැනි දැනි තම කුස තිබූ වේඳනාවත් සඟවා.... විගසින් ගියා ඇය ප්‍රසූතගාරය ට.... කැඳවා හනික උපදෙස් දී හෙදියන් ට.... පටන් ගත්තා සේවය ඇගෙ කැප වෙන් ට.... දරුවා බිහි කළා මව පින්සිදු වෙන් ට.... වෙදදුරුවරිය දැක සුරතල් බිළිඳු වත.... වැතීරී සිටිය එතනින් විත්, ඇගෙ යහන මත.... දඟලන්න ට වුණා ඇය හෙමිහිට යහන මත.....