සිතිවිලි සයුර Sithiwili Sayura.......

හිරු සදිසි නිවසේ... දුන් එළිය නිබඳේ... සියලු දුක් සතොසේ... දැරූ හැටි අප සැමට රහසේ....... මහමෙරක් උසයි දරු පෙම සිත පතුලේ... රකින හැටි අපව දී හැම සැප සිත සතොසේ... විඳිමින් සතුට දුක තනිවම හද රහසේ... හැඬුවා හිනැහුණා සැමටම හොර රහසේ....... දණ ගාමින් සිටි මට අත දුන් සැටි මතකයි තාමත් පියාණනි.... ගුරු හරුකම් හැම දුන්නා නිබඳව මතකයි තාමත් පියාණනි.... මහලුව බැරි උනදා මා ඔබ රැකගමි සතුටින් අාදර පියාණනි.... පතනෙමි සැමදා නිරෝගි සම්පත අාදරබර මගෙ පියාණනි.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

මිනිසුන් අතරේ ඉපදී... සියලු දුක් විඳ දරා..... සතුටින් දිවි ගෙවනා... දිරිය මිනිසුනේ..... දෑත් දෙපා හිමි මිනිසුන් සේම සිතා... දිරි වඩනා මිනිසුනේ..... ඔබ අපට මහඟු අාදර්ශයකි... දෑත් දෙපා හිමි මිනිසුනට වඩා..... ඔබ සිත සතුටින් පිරී... සියලු වේදනා සුවපත් වී..... පතන්නම් ඔබට මෙවන් විපතක්... නොම වේවා මතු අත්භවයේ....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

ගසක් සරු ලෙස වැඩීමට... පොහොර යොදන්නා සේ..... ජයග්‍රහණය උදෙසා... පරාජයන් උපයෝගී කර ගත යුතුය අප..... පරාජයන් අභිමුවෙහි නොසැලෙමින්... ජයග්‍රහණය ලැබීමට නම්..... අවදානම් දරමින්... සාර්ථකත්වය ලබා ගත යුතුය අප..... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

දුටිමි ඔහු පළමු දින.... අතරමං විණි අප දෙදෙන.... කොහේදෝ ලෝකයක....... මින් පෙර අප හමුවූ සෙයක් දැණින....... දින ගෙවී යත්ම.... මහද ඔහුට ප්‍රේම කරන්නට විය....... අප දෙනෙත් යා වුන ද.... වදනින් අප තනිවේ....... නමුත් මම ඔහුට පෙම් කරමි.... ඔහුගේ සෙනෙහස ද මට දැනේ....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

කාන්තාරයේ කුසුම...... ලොවක් නැළවූ ලොවක් සැනසූ... වියළි කතරේ දිය බිඳ ඇයයි..... සියලු දුක් පවනට පා කෙරූ... වියළි කතරේ කුසුම ඇයයි..... දිරිය ලියකි ඔබ... මේ දියතේ පහළ වූ....... සැබෑ කුසුමකි ඔබ... ඔබෙ සුවඳ දසත ම විහිද වූ....... වීරවරියයි ඔබ... සියලු දන හදට....... ඔබෙන් ලද දිරිය අපමණය... සැබැවින් ම අප හදට....... කාන්තාරයේ නොව... මෙදියතේ ම කුසුමයි ඔබ....... නිබඳ ඔබෙ සුවඳ විහිදුවන්නට... පතන්නම් දීඝායූ....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා 

අහිංසක මිනිස් ජීවිත බිලි නොගෙන.. දැන්වත් නවතනු මැනව ඔබගේ අඳෝනාව.... විපතටපත් මිනිසුන් උදෙසාවත් පිහිටවුව මැන.... හිරු දෙවිඳුන් හා මිතුරුව සනසාපන් මේ උතුම් සිරිලක.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා  (මැයි මස පැවති වැසි සමය පදනම් කර ගෙන මෙම නිර්මාණය කරන ලදි).

විකසිත විණි තඹරු මලක් මෙන්... ඒ ළඳරු කුමරිය.... විකසිත වත්ම ඒ සියුම් මල් පෙති, තලා වනසන්නට තරම් සැහැසි වූවෝ කවුරුන්ද? මිනිස් භවයේ උපත ලද්දන්ම නොවේද? මාපිය හදේ දැවෙනා ලසෝ ගිනි..... කාට නම් නොපෙනේද? මිනිස් වෙසින් දිවි ගෙවන්නාවූ මෙවන් මිනිසුන්ගෙන්, රැකගත යුතුය ඒ තඹරු මල්..... නැතහොත් කෙසේ විකසිත වන්න ද, ඒ සියුම් මල් පෙති.......... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා