සිතිවිලි සයුර Sithiwili Sayura.......

ඔබෙන් ලද දැනුම වටිනා.... ඔබෙන් ලද දිරිය අගනා.... ඔබෙන් ලද සතුට සහනා.... නැත කීමට සතු වදනා.... මනස වැඩුමට නිබඳා.... කියවිමි පොත් සැමදා.... දැනුම ලැබුවෙමි.... දැනුම ලබනෙමි සැමදා.... මතක වැඩුමට නොමඳා.... උගත් දේ මා බෝ මා.... අස්වැසිල්ලට පෙරදා.... සිටියෙ ඔබමයි මා හා.... පොත් කියවීම මතුදා.... කළ යුතුය අප සැමදා.... කියවීම පොත් සැමදා.... වේය ඔබ පිරුණු මිනිසා.... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

නිසල රැයේ සුපුන් සඳේ..... දළදා සිරි අසිරි මැවේ..... සැම දන හද සඳ සිසිලෙන්..... බැති සිසිලෙන් සතුටු වෙතේ..... සිරිලක් මව් සිනාසෙමින්..... නව දවසට අසිරි පතයි..... සිරි දළදා පෙරහැරිනේ..... සැම දන හද සතුටු වෙතේ..... දළදා පෙරහැර ගෙනෙනා..... දෙව් විමනක සිරි මවනා..... වෙස් නැටුමෙන් බැති ගීයෙන්..... ආසිරි චාමර සලනා..... දළදා කරඬුව රැගෙනා..... මාළිග ඇත් රජු පොරණේ..... සාදු නදින් නමදිමිනා..... සෑම දනා බැති සිතිනේ..... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

සංසාර ගමනේ.... මේ සොඳුරු නවාතැනේ.... හමුවූ ඔබ....... පෙර අත් බැව්හි.... හමුවී ඇති සෙයකි....... සසර පුරුද්දට මෙනි.... මසිත ඔබ හා බැඳුනේ....... මා ආදරණීය කුමරුවනි.... සිහිනයේ කුමරා ඔබය....... මහද පවිත්‍ර ප්‍රේමයේ.... හිමිකරුවා ඔබය....... ඔබට බැඳි සෙනෙහසේ නාමයෙන්.... ඔබ වෙනුවෙන් ම දිවි ගෙවන්නට.... මහද දිවුරුම් දී හමාරය....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

කොවුලා වසන්ත සමයට අඬ ගසාවි.... වසන්ත සමයක උදාව පතුරවාවි දසතම.... මාගේ වසන්තය වෙත අඬ ගසාවි විභාගය.... ඒ සුමිහිරි වසන්තයේ උදාව පතුරවාවි ද නොදනිමි....... නමුත් හෙට පිය නඟන්නෙමි.... විභාග මධ්‍යස්ථානය වෙත; එළඹෙන දිනේ වසන්තය උදා කර ගන්නට....... තරඟකාරීත්වය හමුවේ ජය ගන්නට නම්, මා නිවැරදිව මුහුණ දිය යුතුය එයට.... එසේ නොවුනහොත්........ ඒ සුන්දර ජීවිතය; මිරිඟු සයුරක් නොවන්නෙහිද එදිනට?..... මා පිය අපේක්‍ෂා සුණු විසුණු වී යත් ම; හදවතේ පසුතැවිලි නිබඳවම වද දේවි මාහට....... දිවියේ සාර්ථකත්වය කෙසේ ලබන්නෙම් ද මම්? නොදනිමි තවම; නමුත් එක් දෙයක් පසක්ව ඇත....... මවිසින් විභාගය දිනිය යුතුව ඇත....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

ජීවිතයක් ලද පමණින් එය ගෙවී ගියේද, එලෙසින්ම ඒ ජීවිතයට; නව ජීවයක් එක් කලේ; සුුසුම් වැල් පමණි..... ඇයි මේ?.... ඇයි මේ?.... සුුසුම් හෙලන්නේ.... ආ.... හදවතට යම් ගැටලුවක් අැති විණිද; විමසමි නැවත එය මසිතෙන් ම.... පිළිවදන් දෙන්නට තරම් හද අසරණය; මා හමුවේ....... ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොව; සුසුම මා පරාජය කර ඇති බැවිනි....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

වේදනාවක් මා හදට රිඳුම් දුන් සඳ.... නෙතින් කඳුලු වැල් කඩා හැලිණි....... ඒ දුක්බර රාති‍්‍රයේ.... මා මෙදියතෙහි තනි වුවා වැනි විය....... නොදනිමි ඇයි දැයි එදා මා හැඬූයේ.... මා නොදැනුවත්වම කඳුලක් මෝදු වන්නට.... පටන් ගන්නා සෙයක් දැණිනි....... කිමක් විණිද ඒ සිනහවට; කඳුල රජයන මෙවන් නිමේෂයක.... එදා මා හදවතින් සැනසෙද්දී....... නෙතින් ගලා ගිය සතුටු කඳුලක.... සේයාව දැනුදු මසිතේ සටහන්ව ඇත....... නමුදු නොදනිමි.... කොහේ සැඟවිණි දැයි  ඒ සිනහව....... කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා

නොවින්ඳෙමි සතුටක සේයාවකුඳු; එනමුත් සිනාසුනෙමි විටෙක. හදවතට දැනුණු වේදනාවෙන් යම් පමණකට හෝ මිදෙන්නට මෙන්; උරුම කර දුණි ඒ නිමේෂයට; සතුටක සේයාවක්....... කුමක් නමුත් සියුම් වෙනසක් වන්නට ඇත, ඒ සිනහවෙන්....... හැඳින නොගත්තෙමි; ඒ ගැඹුරු වෙනස; සිනහවක් නොහඳුනන හදක් මෙන්....... කුමක් විද මේ මිනිස් මනසට.... සිනහවක් හඳුනන්ට තරම්වත්; ඇයි මසිත හැඟුම් බර නොවූයේ?........ කාව්‍ය සංකල්පනාව  - ප්‍රියංජලී මංගලිකා